龍婆碰（Luang Phor Phrom Wat Chongkae）

P Phrom Khanti Ko or “Phrakhru Khan Taya Phon” of Wat Ban Suan,Phatthalung province. LP prom the well kwon monk and expert in the magic and the topmost monks in southern of Thailand. LP studied the magic from Khao O Samnak Tak Sila (the school of magic).
LP Phrom conducts himself in the teachings of Buddha and there are many people admire him. Nowadays LP Phrom is 67 years old and LP Phrom is the abbot of Wat Ban Suan. LP Phrom born on Monday 10 March C.E.1942 in Phathalung province. When LP Phrom was 20 years old went into priesthood at Wat Ban Suan that had Phrakhru Phiphat Siri Thon or LP Khong Sirimto was the preceptor. After that LP Phrom went to Bangkok for studing the buddha’s teaching at Wat Trai Mit then LP Khong died from the reason LP Phrom was the abbot of Wat Bansuan.
LP Phrom has developed and built the public benefits for the people and has given the scholar ship to the student and the novice who is poor.
LP Phrom is the well kwon monk that studied the magic from LP Khong Si Rim To the former abbot of Wat Bansaun who was studied the magic from Phrakhru Sit Tha Ya Pha Rat that studied the magic from Wat KowOor. So LP Phrom studied the magic from Wat KowOor.The amulets of LP Phrom have the many Buddha’s grace and the amulets of LP Phrom are required from the people such as Rian Run Chatu Ra Chan 1 in 2005 C.E. and 2 in 2006 C.E. and Phra Pit Ta that made from the holy herbs
LP Phrom created this powerful guru stick followed LP Khong who was the former abbot of Wat Ban Suan and the teacher of AJ Chum ChaiKiri.
The above are amulet produce by lp Phrom Wat chongkae which are now very popluar in thailand due to many great feedback especially for kleawkad n metta mahaniyom. These day its very difficult to find authentic lp phrom amulet n there are tons of fake due to the huge demand both in thailand n overseas. These day the fake are so real till only expert collector can authenticate and if u dun have enough knowledge to verify its better to avoid getting unless from trusted n reliable dealer. Lp Phrom amulet most of them were created in very low qty n many stories abt its effectiveness in kleawkad. One of the most famous happening was a guy was strike but lighting n was unhurt therefore that particular batch was name lighting batch. there are many stories n good feedback n that causes the demand n prices of lp phrom amulet to be very costly nowadays n tons of fakes.
Luang Phor Phrom Wat Chong Kae

At the age of 21, Luangpor Phrom ordained as a monk in Wat (temple) Keanlai on 15 march B.E. 2447 and was given the Buddhist nick “Tawalo”. Luangpor Tomya was his preceptor. He then learned Kom as well as meditation from Luangpor Tomya and excelled in both. Luangpor Phrom had also learned from Acharn (teacher) Puang Witcha Akom (the skill of magical chant) before he became a monk. Luangpor Phrom was brought by Acharn Puang to learn Dharma and meditation from Luangpor Dam for 4 years. He then went to practice Withcha Akom under the guidance of Acharn Puwon for 5 years. After Acharn Puwon passed away, Luangpor Phrom stopped learning from any other teacher and went Tudong (forest dwelling) alone. All the teachers of Luangpor Phrom were the best during that time. Acharn Puang was the disciple of Luangpor Mah Wat Bungmuang, who was also the teacher of PhraChao Taksin Maharaj (Thai King) and Phra Baht Somdej Phra Puttayodfah Chulalod (King Rama I). As for Acharn Puwon, he was the disciple of Luangpor Nin Wat Kow Pasak of Petchabun province and Luangpor Seang Wat Molee Chonkhan of Lop Buri province.


Luangpor Seang was the teacher of Phra Somdej Puttakjan Toh Wat Rakangkositaram. Luangpor Phrom met many masters during his tudong days where as Luangpor exchanges magical skills with them. One of them was Luangpor Derm Wat Nongpo, the famous guru of Nakorn Sawan province whom he later went Tudong with. Luangpor Phrom went Tudong as far as Rangoon, Myanmar and had visited and paid homage to the great pagoda Shwedagon which houses the relics of the three previous Buddhas.



Luangpor Phrom then came back to Thailand passing through Dan Chedi Sam Ong (Three Pagodas Pass) at Kanchanaburi province, experiencing many large and small mountains, thick forests and risking many dangers like wild animals and poisonous snakes. Although Luangpor Phrom was able to overcome all these by using his magical powers, he chooses to avoid them when confronted, as not to cause any injuries to them.



When Luangpor Phrom finally went back to Thailand from his Tudong, he came upon Mount Chongkae at Amper Takri, Nakon Sawan province and encountered a storm. As Luangpor Phrom was unable to proceed further due to the storm, he took shelter and spent the night in a cave of Mt Chongkae. Luangpor Phrom started to look around and found that he can enjoy absolute solitude in the relatively small cave. He decided to stay in the cave for the Pansah (three month of Buddhist lent). At the beginning, the temple at the foot of Mt Chongkae or Wat Chongkae had only two monks staying there with no abbot. Surroundings of the temple were also unkempt. Upon hearing that Luangpor Phrom was staying in the cave, the district-councillor together with a few others went to invite Luangpo Phrom to reside at Wat Chongkae.
Luangpor Phrom then became the 1st abbot of Wat Chongkae.



The owner of the land whereby Wat Chongkae was situated decided to donate the land to the temple. Luangpor Phrom then got things organized and started to build several projects for the temple.By B.E. 2460, monk quarters, kitchen, and a Dharma hall had been built. Several villagers had also formed temple-committee. Together, they held plan to build a Bot (ordination Hall). Considering the large amount of money needed for the project, the committee decided to make amulets for fund-raising.



Luangpor Phrom was a very generous monk who like would give away anything he could to those in need. As in the case of Chek Tann (giving alms) batch of amulets made in the year of B.E. 2515, Luangpor distributed out all the amulets to the people who went for the ceremony till not a single coin left. Most batches of amulets made or blessed by Luangpor Phrom, had got the shape of a bell because of the way he sit in meditation resemble a bell (strong & Stamford) and also Luangpor fondness for big bells ever since he seen some during his tudong days in Myanmar. It is said that Luangpor Phrom was a monk who does not like to speak much. Instead, he preferred to listen to others talk. He is said to have the ability of knowing the future. There were several incidents whereby Luangpor’s speech came true (golden mouth).


1) Nang khiew Phan, a close follower of Luangpor Phrom, who operated a food-stall in chongkae railway station. Once had Luangpor telling her that she would be a millionaire soon for the goodness she had cultivated for helping the temple. Sure, not long after, she became rich from her food business.


2) There was once a committee member of Wat Chongkae who often misuse temple’s fund for his own expenses. When news got to the ears of Luangpor, he said that whoever dared to misuse temple’s fund, the person will have his stomach spilt open. Those who heard what Luangpor said, had got no idea what he was talking about initially but soon, news of the said committee member suffering from incurable stomach illness and he died of it not long after had the people finally realizes what Luangpor had meant.

3) During one of the temple’s celebrations in B.E. 2515, besides amulets, towels with the temple’s stamps were also distributed to those who helped in the celebration. Those towels, which were blessed by Luangpor Phrom were deemed limited and all had been distributed out during the celebration. As such, many of those who have not got it went to the temple to ask for them. That was when a monk from Wat Chongkae bought some from the market and started to distribute them outside the temple without the knowledge and blessing of Luangpor Phrom. When Luangpor heard about this, he said, “The crazy monk shall become mad if he continued doing that”. Not long after, the said monk became insane and started wandering all around the place aimlessly and had since gone missing.Phra Saman Kitiwutato, a monk in Wat Chongkae. He had ever witness Luangpor Phrom walking across the surface of a pond situated not far away from the temple in year B.E. 2496 when Phra Saman was a kid, at that time he was playing near the vicinity of the pond together with a few of his friends whom, later became close devotees of Wat Chongkae.



Besides making numerous batches of amulets which were proven for its effectiveness on protecting the wearer, Luangpor Phrom was also very skillful in making herbs. The herbs were extremely effective and had cured many people with various illnesses. The herbs were made annually during his birthday celebration. The traditions of making the herbs or “Dtom Yah” celebration were still being held every year till today.Luangpor Phrom lived in Wat Chongkae for a total of 58 years (B.E. 2460-2518). He passed away on 30th Jan B.E. 2518 @ 1500 hrs at the Bungmi Hospital in LopBuri Province at age 91 years, 71 years of monk hood.



The body of Luangpor Phrom was still in the original condition as when he died. It was housed in a glass coffin at the top of the Dharma Hall of Wat Chongkae for worshipping. No sign of decay or insects infesting were found on his body. In fact, Hairs and nails on his body were still growing. This, many people had said that Luangpor Phrom had attained Aranhantship



(enlightenment).Those who would like to pay respect to Luangpor Phrom in Wat Chongkae can bring alone face masks or figurines of Thai traditional dance for worshipping of Luangpor Phrom as Luangpor was very fond of these when he was alive. Many people had their wishes fulfilled and brought these items to worship Luangpor Phrom as a gesture of thanks-giving.Date of ceremonies held at Wat Chongkae annually:-1) 29-30th Jan - The Death Anniversary.2) 5-6-7th, 5th month of Thai Lunar Calendar – Birthday & Herbs-making Celebration.
3) 12-13-14th April- Songkan festival (bathing of Luangpor Phrom’s statue).

 

รูปเหมือนปั้ม พิมพ์หลังเตารีด หลวงพ่อพรหม วัดช่องแค พิมพ์นิยมมีเม็ดงา ปี2516 รหัสสินค้า: 000297 ราคา: 55,000.00 บาท รายละเอียด: รูปเหมือนปั้ม พิมพ์หลังเตารีด หลวงพ่อพรหม วัดช่องแค พิมพ์นิยมมีเม็ดงา ปี2516 จัดสร้างและปลุกเสกในพิธีเสาร์ห้า ปี2516 จำนวน5,000เหรียญ สภาพสวย   ประวัติพอสังเขป  ประวัติ หลวงพ่อพรหม วัดช่องแค จ.นครสวรรค์ หลวงพ่อพรหม ถาวโร ถือกำเนิดเมื่อวันพฤหัสบดี ขึ้น 5 ค่ำ เดือน 5 ปี มะแม ตรงกับวันที่ 12 เมษายน พศ. 2426 ณ.ตำบลบ้านแพรก อำเภอมหาราช จังหวัดพระนครศรีอยุธยา บุตรนายหมี-นางล้อมโกสะลัง มีพี่น้องร่วมบิดามารดา 4 คน คือ 1.นางลอย 2.นายปลิว 3.หลวงพ่อพรหม 4.นางฉาบ ทุกคนถึงแก่กรรม หลวงพ่อพรหม ในขณะเยาว์วัยได้ศึกษา อ่านเขียนกับพระในวัดใกล้บ้าน ศึกษาอักษรขอมควบคู่กับภาษาไทยตั้งแต่ก่อนอุปสมบท เมื่ออายุครบบวช ได้อุปสมบทที่วัดเขียนลาย ต.บ้านแพรก อ.บ้านแพรก จ.อยุธยา เมื่อวันที่ 15 มีนาคม พ.ศ.2447 ได้รับฉายาว่า "ถาวโร" โดยมีหลวงพ่อถม วัดเขียนลาย เป็นพระอุปัชฌาย์ และได้ศึกษาเล่าเรียนภาษาขอมจนชำนาญและเริ่มปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน หลวงพ่อพรหม เริ่มศึกษาวิชาไสยศาสตร์และคาถาอาคมกับอาจารย์ที่เป็นฆราวาส ชื่ออาจารย์พ่วง ต่อมาเมื่ออุปสมบทแล้วจึงได้ศึกษาอสุภกรรมฐาน สมถะกรรมฐาน วิปัสสนา จากหลวงพ่อดำ ซึ่งเป็นพระสงฆ์ไม่ทราบวัดอยู่ประมาณ 4 ปี ในพรรษาที่ 5 อาจารย์พ่วง ได้พาไปฝากอาจารย์ปู่วอน ซึ่งเป็นฆราวาส และได้ศึกษาวิชาแขนงต่างๆเป็นเวลา 5 ปีเต็ม จนกระทั่งอาจารย์ปู่วอนถึงแก่กรรม ซึ่งในภายหลังหลวงพ่อพรหมได้นำกระดูกมาเก็บไว้ที่วัดช่องแค จากนั้นหลวงพ่อพรหม ก็ไม่ได้ไปศึกษากับอาจารย์ท่านใดโดยตรงมีแต่ศึกษาแลกเปลี่ยนวิชากับอาจารย์รุ่นพี่และรุ่นเดียวกันในระหว่างธุดงค์ เช่น หลวงพ่อเดิม วัดหนองโพธิ์ เป็นต้น หลวงพ่อพรหม จะเดินธุดงค์ทั้งเส้นทางใกล้และไกล โดยหลวงพ่อเคยเดินธุดงค์ไปประเทศพม่าถึงเมืองร่างกุ้ง และได้มีโอกาสที่มนัสการพระเจดีย์ชะเวดากอง และเดินธุดงค์ผ่านทางด่านเจดีย์สามองค์ ผ่านเทือกเขาน้อยใหญ่ และธุดงค์อยู่ในประเทศพม่าเป็นเวลานาน จึงเดินทางกลับประเทศไทยทางด่านแม่ละเมา จ.ตาก และเดินเรื่อยๆไปจนถึงเขาช่องแค ต.พรหมนิมิตร อ.ตาคลี จ.นครสวรรค์ เกิดฝนตกหนัก หลวงพ่อพรหม ได้หลบเข้าไปอยู่ในถ้ำซึ่งเป็นถ้ำเล็กๆ ซึ่งเป็นสถานที่ที่หลวงพ่อพรหม เห็นว่าเป็นที่วิเวกเหมาะแก่การบำเพ็ญธรรม จึงเริ่มปลูกต้นไม้แห่งศรัทธาลง ณ. ช่องเขาแห่งนี้ ขณะที่หลวงพ่อพรหมจำศีลปฏิบัติธรรมอยู่นั้น ที่วัดช่องแคมีพระภิกษุจำพรรษาอยู่แล้ว 2 รูป แต่ยังไม่มีเจ้าอาวาส ภายในวัดยังไม่มีเสนาสนะใดๆ บริเวณวัดรกร้าง ต่อมาชาวบ้านในแถวนั้นซึ่งมีความนับถือเลื่อมใสหลวงพ่อได้นิมนต์ให้หลวงพ่อพรหมลงมาจำพรรษาข้างล่าง คือวัดช่องแคในปัจจุบัน หลวงพ่อพรหม จึงเป็นเจ้าอาวาสรูปแรกของวัดช่องแค โดยที่ชาวบ้านได้ร่วมกันบริจาคที่ดินเพิ่มขึ้น หลวงพ่อพรหมได้เริ่มต้นสร้างวัดจากวัดที่รกร้างไม่มีเสนาสนะใดๆ เมื่อปี 2460 มาเป็นวัดที่มีกุฏิ ศาลาการเปรียญ โรงครัว ซึ่งส่วนหนึ่งของทรัพย์สินมาจากการขายสมบัติส่วนตัวและมรดกของหลวงพ่อเอง ต่อมาเมื่อทางวัดจะสร้างโบสถ์ ซึ่งต้องใช้ทุนทรัพย์สูง คณะกรรมการของวัดจึงขอ อนุญาติหลวงพ่อสร้างวัตถุมงคลขึ้น หลวงพ่อพรหม ชอบระฆัง การสร้างวัตถุมงคลของหลวงพ่อจึงมีรูประฆังและกลายเป็นเอกลักษณ์อย่างหนึ่งของหลวงพ่อพรหม หลวงพ่อพรหม ไม่เคยย้ายไปอยู่วัดใดเลยตลอดระยะเวลา 58 ปี โดยที่หลวงพ่อได้ลาออกจากเจ้าอาวาสเมื่อปี 2514 รวมเวลาที่เป็นเจ้าอาวาสวัดช่องแค 54 ปี เพื่อให้พระปลัดแบงค์ ธมมวโร เป็นเจ้าอาวาสสืบแทน หลวงพ่อพรหม มรณภาพเมื่อวันที่ 30 มกราคม พ.ศ.2518 เมื่อเวลา 15.00 น. ณ.โรงพยาบาลบ้านหมี่ จ.ลพบุรี รวมอายุได้ 91 ปี 71 พรรษา หลังจากหลวงพ่อพรหม มรณภาพแล้ว คณะกรรมการวัดได้บรรจุศพของท่านไว้ในโลงแก้ว อยู่บนศาลาการเปรียญ ศพของหลวงพ่อพรหมไม่เน่าเปื่อย มด ไร มอด และ แมลง ไม่ได้รบกวนทำลายชิ้นส่วนใดๆในร่างกายของท่านแม้แต่น้อย คล้ายกับหลวงพ่อนอนหลับอยู่ แม้ว่าท่านจะมรณภาพมาแล้วถึง 30กว่าปี สิ่งมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นคือ หลังจากหลวงพ่อได้มรณภาพแล้วศพของหลวงพ่อไม่เน่าเปื่อย แถม 1.เส้นผมงอกยาว 5-6 มม. 2.เส้นขนคิ้วงอกยาว 5-6 มม. 3.เส้นขนตางอกยาว 1 ซม. 4.หนวดงอกยาว 5-6 มม. 5.เคราใต้คางยาว 5-6 มม. 6.เล็บมืองอกยาว 1 ซม. 7.เล็บเท้างอกยาว 4-5 มม. หลวงพ่อพรหม มีวิธีการปลุกเสกวัตถุมงคลไม่เหมือนใคร ส่วนใหญ่หลวงพ่อจะปลุกเสกในบาตร ถ้ามีเทียนชัยจะจุดเทียนชัยหยดน้ำตาเทียนลงในบาตรน้ำมนต์แล้วนำเทียนชัยวนรอบๆ 9 รอบ แล้วจึงนำดินสอพองมาเจิมที่วัตถุมงคล เอามือคนไปรอบๆโดยที่หลวงพ่อลืมตาเพ่งกระแสจิตอัดพลังแล้วจึงนำน้ำพระพุทธมนต์ประพรมวัตถุมงคลทั้งหลายแล้วหลวงพ่อจับบาตรใส่วัตถุมงคล เพ่ง กระแสจิตอีกครั้งจนกระทั่งวัตถุมงคลเหล่านั้น มีรังสีพุ่งออกมา จึงนำน้ำพระพุทธมนต์ประพรมอีกครั้งเป็นเสจ็รพิธี ดังนั้นเราจะสังเกตุได้ว่าพระเนื้อผงของหลวงพ่อจะมีรอยบิ่น เล็กบ้าง ใหญ่บ้าง เพราะเกิดจากหลวงพ่อเอามือคนในบาตร ดังนั้นพระที่มีรอยบิ่นจึงสันนิษฐานได้ว่า ได้สัมผัสกับมือหลวงพ่อโดยตรง.