:: 泰国佛牌买卖-Budddhism amulet-Thai Buddha Amulets     โดย พร  บางระจัน  

TRAVEL TOOLS

 

id7500003000070


 


 

 

รหัสสินค้า: 000455
ราคา 999,999.00 บ.
พระเกศาครูบาเจ้าศรีวิไชย
  
รหัสสินค้า: 000454
ราคา 999,999.00 บ.
พระ เกศาครูบาเจ้าศรีวิไชย พิมพ์รูปเหมือน เนื่อผงผสมว่าน มีทองทา
  
รหัสสินค้า: 000270
ราคา 50,000.00 บ.
รูปหล่อโบราณ ครูบาศรีวิไชย รุ่นสร้างทางขึ่นดอยสุเทพ
  

 
รหัสสินค้า: 000115
ราคา 50,000.00 บ.
พระเกษา เนื่อว่าน 108ครูบาเจ้าศรีวิไชย ตนบุญแห่งล้านนา
 
  

 
รหัสสินค้า: 000035
ราคา 50,000.00 บ.
ครูบาเจ้าศรีวิไชย ตนบุญแห่งล้านนา ลำพูน
  

 
รหัสสินค้า: 0000571
ราคา 5,000.00 บ.
เหรียญครูบาเจ้าศรีวิชัย รุ่นศรีวิชัยยาชนะ พ.ศ.2539
 
  

สมเด็จแซยิด 100 ปี หลวงปู่ครูบาหน้อย ชยวํโส วัดบ้านปง เชียงใหม่ 2540    

รหัสสินค้า: 000511      

ราคา 10,000.00 บ.

สมเด็จแซยิด 100 ปี หลวงปู่ครูบาหน้อย ชยวํโส วัดบ้านปง เชียงใหม่ 2540  ผสมพระวัดระฆัง สมเด็จบางขุนพรหม

ครูบาอินตาสร้างปี 2537 อินทปัญโญ อดีตเจ้าอาวาสวัดห้วยไซ ต.ห้วยยาบ อ.บ้านธิ จ.ลำพูน   

รหัสสินค้า: 000575     

ราคา 10,000.00 บ.

ครูบาอินตาสร้างปี 2537 อินทปัญโญ อดีตเจ้าอาวาสวัดห้วยไซ ต.ห้วยยาบ อ.บ้านธิ จ.ลำพูน

ครูบาน้อย ชยวังโส วัดบ้านปง พิมพ์ปรกโพธิ์เนื้อผง   

รหัสสินค้า: 000510   

  ราคา 10,000.00 บ.

ครูบาน้อย ชยวังโส วัดบ้านปง พิมพ์ปรกโพธิ์เนื้อผง รุ่นประสบการณ์ คนงานตกตึก 4 ชั้น รอดตาย ตะปูแทงไม่เข้า

พระพิมพ์รูปเหมือน ครูบาน้อย วัดบ้านปง    

รหัสสินค้า: 000574   

  ราคา 1,500.00 บ.

พระพิมพ์รูปเหมือน ครูบาน้อย วัดบ้านปง อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่


 
รหัสสินค้า: 000133
ราคา 10,000.00 บ.
พระเกษาครูบาเจ้าศรีวิไชย รุ่นเฉลิมฉลองปีกาญจนาพิเษ
  
 

 
รหัสสินค้า: 000030
ราคา 100,000.00 บ.
พระรอดเกษา ครูบาเจ้าศรีวิไชย ตนบุญแห่งล้านนาลำพูน
 
  

 
รหัสสินค้า: 0000572
ราคา 5,000.00 บ.
เหรียญครูบาศรีวิชัย สิริวิชโย รุ่นสิริวิชโย 115 จัดสร้างในปี พ.ศ 2536
 
  

 
รหัสสินค้า: 0000573
ราคา 5,000.00 บ.
เหรียญครูบาศรีวิชัย สิริวิชโย รุ่นสิริวิชโย 115 จัดสร้างในปี พ.ศ 2536
 
  

เสือเขี้ยวแกะ ครูบาน้อย วัดบ้านปง   

รหัสสินค้า: 000495         

  ราคา 10,000.00 บ.

เสือเขี้ยวแกะ ครูบาน้อย วัดบ้านปง แกะจากเขี้ยวหมูป่า จารเต็ม ผิวหิ้งเก่าเดิมๆ  ***เสือ อันดับหนึ่งของภาคเหนือ***สิริรวมอายุของท่านได้ ๑๐๑ ปี

พระพิมพ์รูปเหมือน เนื้อปรอท ครูบาน้อย วัดบ้านปง    

รหัสสินค้า: 000512   

  ราคา 10,000.00 บ.

พระพิมพ์รูปเหมือน เนื้อปรอท ครูบาน้อย วัดบ้านปง

"พญาเต่าเรือน(หินหยก) ครูบาวงศ์"..."พิมพ์หินหยก วัดพระพุทธบาทห้วยต้ม อ.ลี้ จ.ลำพูน

古巴洗威猜 Kruba Sriwichai
Wat Baan Pang

師父簡介:

師父生於曼谷Rajchaburi,佛歷2448年12月7日,家中九兄弟姊妹,其排行第三,家以務農養牧為生。因出世時, 屋前有一棵柳樹, 所以父親以柳為名. 他小時候已與一般小孩不同,天性聰明且非常孝順,常下田幫助父母工作,且喜歡學習醫術。閒時也會出外做一些清潔工作,幫補家計。古巴洗威猜出生於佛歷2421年的6月11日,Lam Phun府的Baan Pang村莊。由於出生當日暴風驟雨、雷電交加,因此他的父親給古巴洗威猜起了一個名字叫做Fa Long,意為“雷聲”。父名乃懷,母名羊戉沙,家境貧窮並以務農為生。夫婦育有五位子女,Kruba Sriwichai是排名第三的兒子。

古巴洗威猜很小便幫助家中干活,有一次在外放牧看到了苦行中的僧侶,並對其修行的意志發生興趣,直到17歲時,來了一位名叫Kruba Gattaya的僧侶,說要在該村莊興建一間佛廟,廟名為Wat Baan Pang。Kruba Sriwichai立刻懇求父母讓他出家為沙彌,而父母也深表贊同。就此成為了小和尚。
出家以後古巴洗威猜一樣從基本的佛理、巴利文、禪定開始,到了21歲前往Wat Hong Luang,由Kruba SongMaNa幫其受俱足戒,得法名Phra Sriwichai Siriwichayo。

自那以後,古巴洗威猜嚴於律己、嚴守戒律,余生皆只食用素食、也不抽煙,只對高深的法術修行充滿興趣。此外,周日忌吃冬瓜,周一忌吃西瓜,周二忌吃番茄,周三忌吃黃瓜,周四忌吃香蕉,周五忌吃藻類,周六忌吃楊桃。古巴洗威猜說過,只要僧人堅持這樣的修行,定會幫助其修為更上一層樓的,同時還可調節身體的四行,即土、水、風、火。土代表了身體,水代表了血液,風代表呼吸,火代表精神。只要四行得到平衡,皮膚就會延緩老化,精神得到寧靜。多年來古巴洗威猜始終如一地堅持著這個理念,有時候修行禪定與法術,半年多的時間內都是只吃水果的。
古巴洗威猜的法門學自於不同的師父,起初的佛理與禪定是跟隨入門受戒的師父Kruba SongMaNa學習的,一年後學成辭別戒師去Wat Doi Daen,跟隨Kruba Upala學習了擋險的法門。

三年後在佛歷2444年的時候,Kruba Sriwichai收到家鄉傳來的急函,通傳Kruba Sriwichai立刻回家鄉,因廟主病急。當Kruba Sriwichai回去廟裡探望廟主時,廟主叮囑Kruba Sriwichai,若然他圓寂後,希望Kruba Sriwichai能夠接任一切廟務。而Kruba Sriwichai也欣然接受,從此接任為廟主持。

因當時數月後受到仙靈托夢告知附近的聖山頂端靈氣很高、幽靜、遠離
世俗、非常適合修行,便聯合當地村民,用了一年的時間將寺廟遷移到了山頂,並將新建的寺廟命名為Wat Sidonchai Saimum Boon Duen,不過懷舊的村民們始終稱呼這所寺廟為Wat Baan Pang。
自那起,古巴洗威猜便會花大部分時間在這所寺廟內修行、普法、傳道、授業。當時的泰國北部僧侶有著明顯的法脈派系之說,與現在的情況完全不同。屬於奉蘭納法系的古巴洗威猜因為僧侶的背景就與當時當地的僧官,甚至說整個宗教議事廳的人有過不少信念上的衝突,受到了不少的約束。還因自己未學習考取僧侶等級資格證書而去幫別人受戒而被關起來。
經過審理,陪審團覺得Kruba Sriwichai是無心之失,純以為前廟主交代的廟務,權力包括戒師權一起主理。最後只對Kruba Sriwichai發出警告,不可在犯戒條,並釋放Kruba Sriwichai。
古巴洗威猜僧侶生涯可謂是豐功偉績。較為經典的一個事跡莫過於在清邁修建素貼山的山道工程。當時清邁的城主以及當地信眾特意邀請古巴洗威猜前往素貼山朝拜佛陀舍利塔,由於路途遙遠,且道路崎嶇必須要花上6個小時的時間才可到達,於是清邁城主就提議未來開通電纜線路直通佛塔,可是古巴洗威猜卻認為修建一條道路將會是件更加合適的選擇。當時泰國整個國家的經濟都處於落後的狀態,政府根本沒有雄厚的財政支持去進行建設,而修路所需的資金龐大,特別還是路況艱難的山區低端花費就更加讓人難以支出了。
古巴洗威猜面對困境沒有任何的退縮,正直當時的泰國也屬於民主制度,信眾對於這個提議非常的支持,得到了民眾的支持,古巴洗威猜基本上已經把很多資金的問題就直接、間接地解決了。短短幾天內響應古巴洗威猜的信眾就達到了一千人以上,很多還是來自於緬甸地區的僧侶。

勞動力的問題解決了在佛歷2477年的11月9日,清邁城主主持破土儀式,素貼山山路的工程正式拉開序幕。樸實的泰國人民用當時較為落後的方式開山辟地、披荊斬棘,緩慢地開發著這條山道,每天都有兩三百人日夜不停息地進行著挖掘與鋪建。

古巴洗威猜 Kruba Sriwichai

終於歷時5個月22天的時間,修建好了這條長達11公裡的素貼山山路。由於開山的很多勞動力實際上都是古巴洗威猜的信眾,參與此盛舉完全也是看在古巴洗威猜的面子上,事後便有眾多的人們提議跟隨古巴洗威猜回到Wat Bann Pang,並懇求古巴洗威猜能夠幫助他們受戒。後來古巴洗威猜便接受善信的懇求舉行了一次盛大的受戒儀式,幫助數百位參與開山的善信剃度。可能是出於嫉妒吧,當時清邁的僧官極為震怒,將此事告到了曼谷的宗教議事廳,責令古巴洗威猜前往曼谷受審,不過當時雖然古巴洗威猜沒有考取過任何的僧人資格,但實際上在泰北已經是家其實喻戶曉了,加上種種的豐功偉績,所以還是被絕大多數的佛教界人士認同的。
在古巴洗威猜到達曼谷火車站的時候,當時的僧王都是親自前往迎接古巴洗威猜的,後來宗教議事廳的決議也是偏向古巴洗威猜這一邊的,無罪釋放自然也是順理成章的。不過宗教議事廳也令古巴洗威猜必須在曼谷進行考試成為正式的戒師才可繼續為信眾受戒。經過了6個月17天的努力,古巴洗威猜終於在Wat Benjabopit考取了這個資格,也算是幾經波折了。而實際上雖然古巴洗威猜接受了佛教界的建議,但其實自己心裡還是有所排斥這種形式主義的教條的,後來在回到自己府內的時候便跟自己的徒弟們說,自己從今以後絕不會再踏入清邁府內,除非清邁內的大河咩喃濱河水逆行才會回去。

古巴洗威猜一生都在不斷地為民造福中,府內無數個縣城及村落都曾受到高僧的恩賜。直至佛歷2451年,古巴洗威猜已經在府內修建了超過200所的寺廟,修定了超過3000冊經葉制成的大藏經文,募捐造福於百姓的善款超過了百萬泰銖,相當於現在的幾億泰銖了。而古巴洗威猜的家人其實完全沒有在他的光環下享受過任何特殊的待遇,他的父母一直都居住在家中早就蓋好的小木屋裡,這也顯示了古巴洗威猜完全把做善事放在自己修行的第一位,自我犧牲的精神不但讓家人認同,更多地則顯示在善信對他的虔誠,當時每天都有數百名來自各地的善信參拜高僧,希望得到古巴洗威猜的祝福。

辛勞的僧侶生活讓古巴洗威猜積勞成疾,為了能夠為更多的善信祝福,古巴洗威猜堅持著自己的信仰,用瘦弱的身軀加上強大的精神力量向不同的人們給予了他的慈悲。據說古巴洗威猜曾經痔瘡發作,破了三個洞,當時古巴洗威猜就說,如今這樣的辛勞是因為前世自己犯了錯,前世曾用一根拐杖的杖尖在一只青蛙的背部插了三個窟窿,導致那只青蛙喪生,所以今生應有此磨難,我更希望下世不要再受此因果便可。
最終,古巴洗威猜病倒在床上,於佛歷2481年的2月20日,一個暴風驟雨的夜裡,好像有預感將有不尋常的事要發生。果然於凌晨五時,Kruba Sriwichai就這樣悄悄的離開塵世,圓寂於Wat Baan Pang,享年60歲9個月11天。
再後來,高僧遺體在Wat Baan Pang供善信參拜了三年之久,又於佛歷2489年的3月21日,得泰皇主導儀式,受御賜聖火火化遺體,並將火化後的骨灰分成了幾部分,有些珍藏於不同寺廟的舍利塔內,有些則直接制成了佛牌結緣給了對寺廟做出重大貢獻的善信們。
高僧古巴洗威猜的一生是值得歌頌的,他憑借自己的修行與法力被廣大的善信尊為泰北第一高僧,其實際的社會地位絕不比當時九大聖僧中的任何一位要差,而古巴洗威猜的法力更是不在九大聖僧龍婆蜀之下的一位傳奇名師。
雖然聖僧已經不在了,但他的神跡仍在發生。就在Kruba Sriwichai圓寂不久後,清邁的城主為了感激聖僧的奉獻,特地從曼谷訂制了一尊兩米多高的Kruba Sriwichai站立金身,想要安置在素貼山上,以表揚聖僧修路的功績。


本身古巴洗威猜曾被泰北的善信稱為國寶級別的聖僧,人們為了紀念這位對當地有著極大貢獻的大德,曾多次出版古巴洗威猜高僧法相的郵票、流通甚廣,而且泰北很多的家庭裡面還會供奉這位高僧的自身像,當我們去到泰北問起當地的佛教徒,有關Kruba Sriwichai聖僧時,信眾們都會雙手合十的朝天拜,衷心地贊頌這位聖僧。基本來說人們一聽到你問起古巴洗威猜就會有很多話題願意與你分享,其名望在當時是絕對家喻戶曉的。

Kruba Srivichai was one of the most famous monks of Northern Thailand. He was an inspiration to many and was revered by thousands of monks, nuns and laymen, from cities, towns, villages and the hill-tribes. Under his guidance they came together and volunteered to rebuild, repair and restore many beautiful pagodas and temples and the roads leading to them. They worked very hard and brought their own food. Some people gave money, food and transport. As a result of their good work magnificent ancient buildings and pagodas which had been destroyed in the war were restored to their former glory. Kruba Srivichai's work can be found throughout the north in an area which at one time was known as "the Kingdom of Laannaa Thai". This remarkable monk led a very holy life, and worked very hard for the Buddha-Dhamma, and he was a good example to many. In the eyes of his followers he had a kind of supernatural quality but this he always denied, saying he was just an ordinary monk. After his death his fame spread further and he was called the "Saint of Laannaa Thai". Kruba Srivichai was born on the 11th. June 1878, (the Year of the Tiger), in a small village outside the Province of Lumpoon, called Baan Paang. He was the fourth child and had four brothers and sisters. His parents were poor and lived on a small farm which was surrounded by very high hills and thick forests. It was said that on the night just before he was born the bright moon was suddenly darkened by a cloud and there was thunder and lightening. There was also an earthquake which shook the family's cottage. In those days this was thought to be a very good omen for a saintly person's birth. The baby was given the name "Faa Hong" which means thunder. At the age of seven Faa Hong was very good and quiet and did not enjoy playing with children of his own age. He was very kind, never harmed animals and looked after the family's buffaloes very well. Once he freed the fish which hie father had caught and kept in a jar of water. He showed deep compassion for every creature. He refused to eat meat and was content to have rice and a variety of chilli sauces for his meals. The young boy's favourite chore was to take the buffaloes to graze in a quiet and lonely field, he would then sit under a tree and contemplate. He loved to visit Wat Baan Paang, a local temple which was situated on the edge of a hill; the Abbot was called Kru Baa Kaat. According to his name he was a respected monk who had been studying and practising the Dhamma. Faa Hong was set on going to school at Wat Baan Paang, the local education centre in those days. He was also inspired by the monk's behaviour and way of life. Having watched his brother's ordination he was even more impressed, and later asked his parents permission to be ordained. When he was asked why he wanted to become a monk, he said it was not because he wanted to run away from the hard life of a farmer, but that he wanted to study the Dhamma and gain merit for a better rebirth for his parents. His parents were very happy to hear this and granted his wish. So Faa Hong was ordained a Samanera (novice) when he was just eighteen years old. The new Samanera worked very hard and studied the local alphabets which were written on palm leaves. He also studied Pali and Sanskrit so that he could read the scriptures. Over a year later Samanera Faa Hong had mastered all the local languages and went on to study the Dhamma and Vipassana Meditation. Almost every day he went up to the top of the hill to sit in solitude surrounded by all kinds of plants and trees. Two years passed and Samanera Faa Hong was twenty one years old. He was ordained a Bhikkhu and given the Pali name "Siri Vichyo". People prefered to call him "Phra (monk) Sri Vichai". His teacher noticed the young monk's dedication and unblamable conduct and sent him to a superior teacher called "Kru Baa Upala" at Doi Tae to study meditation. It was the first time he had left home having a difficult journey on foot and by cart. It took several days to reach the temple although it was in the same province. His new teacher was soon impressed with the young monk's excellent memory and undivided attention. One year later Phra Sri Vichai finished his studies and went back to Wat Baan Paang. By then his reputation for being a most worthy monk had spread. He ate only one meal a day and was a vegetarian. Three years later the Abbot passed away and Phra Sri Vichai was appointed Abbot. Baan Paang village was surrounded by many Hill Tribes, and they lived in the high hills and forests nearby. These people were very poor and badly needed medical care. Phra Sri Vichai had great compassion for them and wanted to teach them the Dhamma, and make them see how foolish it was to worship spirits, and took inspiration from the Buddha who used to travel to many places to teach all kinds of people. So Phra Sri Vichai went into the forests and hills to teach, spending a few days in each village. He also healed many people with herbal medicines. These people soon realised that his medicine was more help than the spirits. He spent a month amongst the tribes and soon mastered all their languages. More and more of the Hill Tribe people e.g. Maeu, Yau, Karen, Leesaw, etc. became Buddhists and the great monk's fame spread. Many people sent their sons to be ordained by him, and to stay at Wat Baan Paang and study the Dhamma. ---

 

THAILAND AMULET CENTER |SING BURI OFFICE
19 หมู่ 4 ตำบลพักทัน อำเภอบางระจัน  จังหวัดสิงห์บุรี
  Tel: 66-061-7919125,66-093-3361995  whatapp:0933361995
http://www.buddhism-amulet.com/   e-mail:amuletcenter@hotmail.com
พระเครื่องเมืองสยาม| โดย พร บางระจัน:
236/2 หมู่ 5 ,ถนน เชียงใหม่ ลำพูน ,ตำบลยางเนิ้ง,อำเภิสารภี จังหวัดเชียงใหม่ 50140
 Tel: 66-061-7919125,66-093-3361995  whatapp:0933361995
http://www.buddhism-amulet.com/   e-mail:amuletcenter@hotmail.com
Copyright © 2006 Thailand Amulet Center. Website Terms of Use   |   Privacy Statement Find us on Youtube Facebook